Θυμάμαι ακόμα τι φορούσα. Ενα ελεεινό τζην που είχα ξεβάψει με χλωρίνη και η σκουριά έτρεχε από τα μεταλλικά καρφάκια που κρατούσαν τις τσέπες. Κάτι αθλητικά μποτάκια asics tiger gel (ποτέ δεν έπαιζα μπασκετ αλλα ήμουν μέταλλο...) που είχα αγοράσει πρόσφατα και ενα καφε μπουφανακι που εμοιαζε καπως με flight jacket.(γνωστά και ως φλάην....) To τελευταίο το μετάνιωσα γιατι η ζεστη ηταν αφόρητη και δεν ειχα ιδέα οτι μπορω να χρησιμοποιήσω τη γκαρνταρόμπα του ροδον.
Θυμάμαι ακόμα που η μητέρα μου με εχει εκπλήξει σε μια συζήτηση που είχαμε νωρίτερα.
-Και που είπες είναι η συναυλία που πας?
-Σε ένα club που λεγετε ρόδον
-α, στη Μαρνής?
-............
-ήταν ενα σινεμα εκει που το έλεγαν ρόδον.
Οταν μπήκα στο χώρο η εικόνα ξεκαθάρισε. Πράγματι το ρόδον ήταν παλιος κινηματογράφος και το φώναζε.
H Μοναδική μου εμπειρία απο πληρωμένη συναυλία ως τότε, ήταν μια του Νταλάρα στο θέατρο βράχων που προφανώς με πηγαν με το ζόρι. (μου πηραν δώρο το εισιτήριο με τη δικαιολογία οτι ειχα πει καποτε πως μου αρέσει ο Καββαδίας... οκ .. και? δεν θα πηγαινα ποτε να δω τον νταλαρα επειδή ειχε πει και ενα κοματι του καββαδια.... πικρα)
Να μην τα πολυλογώ η ολη φάση με την μικρη στριμωγμένη πόρτα, τα σίδερα και τα κάγκελα που διασφάλιζαν οτι δεν θα γίνει κανένα ντου να μπούμε ολοι τσάμπα, οι πορτίερηδες και η κάπως χαλαρή, αλλα υπαρκτή έρευνα που μας έκαναν για να δουν αν έχουμε πάνω μας τιποτα επικίνδυνο για τη συναυλία, με καταεντυπωσίασαν.
Πιο πολύ απ όλα με κέρδισαν οι αφίσσες των επρχόμενων και προηγουμένων συναυλιων. Υποψήφιος γραφίστας γαρ, τις έβλεπα σαν έκθεση εργων τέχνης. Τη συναυλία την είχα δει απο τον εξώστη. Μαζί με τον μακαρίτη τον κολλητό μου και τους συμμαθητες του απο την τεχνική σχολή Παπαστράτιο στον Υμηττό. Δεν τους θυμάμαι όλους. Ενας Πανος, ηταν ελαφρα αγαθός αλλα δίμετρος (μερικους μηνες μετα παρουσιάστηκε στην προεδρική φρουρα) ο οποιος ηταν και η προστασια μας παντα, σε τυχον τσαμπουκάδες. Δυο αδέρφια απο τα φάρσαλα ο Κώστας κι ο Βασίλης που ήρθαν στην αθήνα να γίνουν λογιστές, δυο ροδίτες ονόματι Γιαννηδες γνωστοι και ως γιαννάδες, συγκάτοικοι και διάφοροι άλλοι μαλλιαροί και ροκαμπιλαδες που συχνάζαμε ολοι για 3-4 χρόνια στην κριστίν στον Υμηττο.
Οταν βγήκαν οι fuzztones εγινε χαμος. Μια μαυρη κουρτίνα εκλεινε την σκηνη. Απο πίσω της κατλαβαινες να περιφέρονται οι στενομακρες μορφές. Καποιος κρατουσε ενα αναμμένο κηροπήγιο. Ηταν ο "πλήκτρας" τα ακουμπισε στο μηχανημα του και αρχισε να παιζει αργα και υποβλητικα.
Η κουρτίνα ανοιξε και οι μακρόστενες σκιες έγιναν.. fuzztones. Rudi Protrudi... φορούσαν ολοι μαύρα κατάστενα ρουχα, μαυρα περφεκτο και μαυρα γιλεκα, μονη διαφορα τους οτι οταν τα εβγαλαν, είχαν απο κατω διαφορετικα μακριά πουκάμισα.. με εντονα μωβ, κοκκινα, μπλε, χρωματα δεν θυμάμαι καλα ίσως να ήταν και μακο...
Οκ πηγαίναμε σε πάρτυ τότε. Ο φίλος μου ο Αντρεας μετραγε την επιτυχία απο το ποσες φορες ερχόταν ασθενοφόρο να παραλαβει κάποιον μεθυσμένο. Ειχα πάει σε παρτυ, οπου ειχαμε κρεμασει πανό βαμενα με σπρευ στον τοιχο, που γράφαμε βλακείες και την επόμενη μερα ειχα σταμπες απο τις ξερες μπογίες πανω μου, εξαιτιας της δυναμης που κοπανιομασταν στους τοιχους. Το καλοπροαιρετο σπρωξίδι και το πογκο που επεφτε στα παρτυ αυτα δεν ειχε προηγουμενο.
Οταν ομως ειδα απο τον εξωστη του ροδον τους γκαραζίερηδες να χορευουν το witch κόπηκα.
Εκεινη τη φάση κατάλαβα, οτι θελω να πηγαίνω στο ροδον σε γαματες συναυλίες αλλα και οτι την πρωτη μερα που θα παω κατω και μάλιστα μπροστα μπροστά θα πρεπει να το σκεφτω καλα (παπάρια... στην επόμενη συναυλια ημουν κατω)
Θυμάμαι επίσης ενα σκηνικό που πεχτηκε με τον καμενο Rudi Protrudi. Οταν παρουσίαζε το συγκρότημα (ντραμς ο ταδε, κιθαρα ο ταδε κλπ) και εφτασε στον "πλκηκτρα" τον περιέγραψε σαν το ατομο με τη μεγαλύτερη ψωλή που είχε δει ποτε και κατα συνέπεια τη μεγαλυτερη στην αιθουσα.
Εσφαλμένα κάποιος απο το κοινο καυχήθηκε δυνατά, οτι αυτός την εχει πιο μεγαλη. Ο Protrudi δεν ξεκίναγε ξανά τη συναυλία αν ο άτυχος φαμφαρας δεν θα ανέβαινε στη σκηνη, για να μας δειξει οτι ειναι πιο προικισμένος απο τον "πληκτρα" οι συζητήσεις μου φάνηκαν ωρες, φαντάζομαι του τυπα του φάνηκαν χρόνια.. σε κάθε περίπτωση κάπου κάπως διακόπηκαν και ο Protrudi ξανάρχισε τη συναυλία. Ηταν η πρώτη φορά που μπήκα στο ρόδον και ηταν γαμάτη.
Περισσότερα για τους Fuzztones (φουζτόνες όπως τους έλεγε ο βλαχος συμμαθητης μου που τους εβλεπε γραμμένους στην τσάντα μου) εδω
Πλήν του εισιτηρίου όλες οι άλλες εικόνες του άρθρου και τα video δεν έχουν σχέση με την εν λόγο συναυλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου