καπνίζοντας στο Ρόδον

Eίμαι ευτυχής που έχω κόψει το κάπνισμα εδω και περίπου 4 χρόνια. Παρόλα αυτα αύτη η σιχαμένη αλλα λατρευτή συνήθεια με συνόδευε για πάνω απο 10 χρόνια. Οι συναυλίες στο ρόδον συνοδεύονταν σχεδόν παντα απο την marloboro ή την camel. Aυτό σήμαινε πρακτικά πολυ κάπνισμα. Ημουν πιτσιρικάς και τα οικονομικά οφέλη ηταν μια χορηγία της μαμας και του μπαμπά. Ο πατέρας μου ηταν πάντα άνετος, αν του έλεγα πχ οτι θα βγω με μια γκόμενα. Η ατακα ομως , δώσε μου λεφτά για τσιγάρα νομίζω ακόμα και σημερα οτι ειναι πολυ χοντρή. Mια συναυλια των 3,500 ενα πακετακι των 480 και δυο μπύρες των 400 ήταν καλαλεφτα για μια εξοδο.

 

Οι συναυλίες στο ρόδον στην αρχή τουλάχιστον είχαν ενα ατου. Τα τσιγάρα σου ηταν τζάμπα και με ελάχιστα τεχνάσματα ίσως να  ήταν τζάμπα και της επόμενης μέρας. Σήμερα νομιζω οτι η νομοθεσία απαγορεύει στην εταιρία καπνου να δωρίζει πακέτα. Το 90 ομως επιτρεπόταν.

 

Μολις έμπαινες στο ρόδον, λίγο πριν την γκαρνταρόμπα, φρεσκες προκλητικές κοπελίτσες - προωθητριες, άλλοτε με περιβολή καμελ και άλλοτε marlboro, σε ρωτούσαν

-καπνίζετε?

εμείς καναμε τους έκπληκτους και λέγαμε .. εεεε ναι  τι θέλετε?

-τι τσιγαρα καπνιζετε?

οποια και αν ηταν η απαντηση σου έλεγαν:

-θελετε να αλλαξετε το πακέτο σας με ενα camel?

κι εσυ κάνοντας τον δυσκολο για να μη φανεις λιγούρης εβγαζες απο την τσέπη σου το πακέτο σου και το αναταλλασες με ενα γεμάτο.

Μονο που επειδη ειχες ξαναδει το έργο, ειχες φροντίσει να εχεις μαζι ενα αδειο πακέτο απο την προηγούμενη εβδομάδα και ανταλλασες αυτο, στο οποιο ειχες βάλε κι ενα τσιγαρο για το ξεκάρφωμα.

Τό γεμάτο σου πακέτο ήταν σε αλλη τσέπη :)

Aν ήσουν θρασύς μετα απο κανα 20λεπτο περνουσες παλι απο τα κοριτσάκια με αλλο αδειο πακέτο. Αν ησουν γλυκουλης- ομορφούλης κλπ, απλα ξαναπερνουσες και εκανες τα γλυκα μάτια στην κοπελιτσα.

 

Μου είχε τύχει να μην εχω μαζι μου αδειο πακέτο και οσο περίμενα στην ουρά να θυμάμαι τις προοωθήτριες και να αδειάζω τα τσιγάρα μου στις τσέπες του "πέτσινου" για να μου πάρουν όσο το δυνατο λιγότερα τσιγάρα στην ανταλλαγή.

 

 

 

Θυμαμαι ακόμα και λαχανιάζω ατελειωτα χοροπηδηχτα με το σκατοτσίγαρο στο χέρι, μεσα σε ενα τρελο συνωστιμό που ολοι καπνίζαν και τα ρουχα σου βρωμουσαν για παντα. Θυμαμαι την τεραστια, φωτισμένη  καμήλα απο νεον lights στον τοιχο πανω απο την εξοδο κινδυνου, διπλα στη σκαλα που οδηγουσε στον εξώστη στα δεξια της σκηνης

camel music.Προφανώς δεν αναβε οταν σπονσοραριζε η marlboro.